Taş taş üstünde kalmayan memleketimde, gün geçmiyor ki yeni yazılmış, bir hikâyenin içine daha düşmeyelim.

Kim suçlu, kim suçsuz artık ayırt edemezken, acaba bu duygularımızı yıllar önce ayakkabı kutularından çıkan paralar mı bozdu onu da bilemiyorum.

Her şeyin olağan geldiği memleketimde, hiç bir şeye şaşırmıyor oluşumuzun nedeni, yıllardır gözlerimize bağlanan at gözlükleri mi ne dersiniz ?

Yerelden Genele başlatılan hareketlilik, kasırga gibi büyürken etrafı toza dumana katmayı da ihmal etmiyor.

Beğenilmeyen, anlaşılamayan Z kuşağı meydanlarda sesi en çok çıkanlar arasında olurken, bir kesimde olan biten gerginliği evlerinden izlemekle yetiniyorlar. Gözüme bir an da Başkanı soruşturma geçiren bir belediye meclisi, ön sıralarda tartışma ve kaos ortamı, en arka sırada telefonda oynan batak oyunu geldi.

Nereden bakarsan aynı umursamazlık, balıkta baştan kokuyor demek ki, gerçek olmaması gerektiği kadar gerçek işte...

Aklı hala sağlam olan insanlar, adalete güvenerek, suçları yoksa nasılsa çıkarlar derken, tutuklamaların usulsüz olduğunu söyleyen hukuk profesörü bir an da görevden alınıyor.

Aklımla oynanırken, bir yandan da hukukun eğilip bükülebilen bir şey olduğunu düşünmeye başlıyorum. Çünkü bu düşünceye sevk ediliyorum. Herkesin manifestosu kendineyse, benimki de böyle olsun diyor, hikâyenin kahramanlarını, yan karakterlerin uyumlarını ve piyonların dev oyunculuğunu takip ediyorum.

Saygılarımla...