Hıdırellez’i geride bıraktığımız şu günlerde Türk geleneklerinde yerini almış Hıdırellez’den bahsetmek istiyorum. Tabiatın önemli bir geçiş dönemini temsil etmekle birlikte gerek İslamiyet öncesi ve gerekse de sonrası dönemlerdeki inançların birleşmesi ile Asya ve Orta-Doğu kaynaklı bazı inançların pratiğe dönüşerek kutlanması haline gelmiştir. Resmî ve dinî kutlamalardan olmamasına rağmen hem Türkiye'de hem de diğer Türki coğrafyalarda özel bir gün niteliğini, taşımakta olup, tarihî dönemlerden günümüze kadar gelerek hala yerini korunmaktadır. Türklerin klan hayatına ait dini totemcilikti. Sonradan olgunlaşsak Natürizm (tabiat ve tabiat kuvvetlerine tapınma )mertebesine yükselmiştir. Hızır hakkındaki inanış biraz Türk Natürizminden de gelmektedir.

İlkbahar veya Yaz’ın gelişi, doğanın canlanması ve yeniden uyanışı anlamına geldiğinden, dünyanın her yerinde insan hayatında önemli bir yer teşkil eder. Memleketimizde Hızır geleneği ve törenlerini yapıldığı güne genel olarak Hıdırellez (Hızır İlyas)adı verilir ki bu R. 23 Nisan Mayıs’ın 6 sına denk geldiği bu zaman diliminde Kışın kasvetli günlerinin geride kaldığı doğanın yeşillenişinin ve bahara kavuşmasının sevinci kutlama geleneği oluşmuştur. Hızır’ın gezdiği ve ayak bastığı yerlerin yeşilleneceği ve her şeyin uğur ve bereket bulacağı inancı vardır. Hıdırellez (Hızır İlyas) Denizlerin hâkimi ve piri addedilen İlyas’ la Dünya üzerinde darda kalanların yardımcısı olan Hızır’ın denizle kara arasında buluşacakları kanaatinden oluşması muhtemeldir.

Bu zaman dilimde tarihe bakıldığında gerek İslam Mitolojisinde gerekse Türki Coğrafyalarda baharın gelişi ile Hızır’ın yeşil olan yerde gezdiği ve gezdiği yerde bolluk bereket getireceği inanışı vardır. Türkler Hızır’ı bir sembol bir ulu bir nebi olarak değerlendirirler. Bu tarihte farklı etkinlikler yapılır.  Uğurlu olduğuna inanılan ve baharın gelişini temsil etmesi nedeni ile Gül ağacına dilek dileme, testilerin içine niyetler bırakılıp gül ağacının dibine konması (5 Mayısı 6 Mayısa bağlayan gece) ertesi günü testini alınması ve niyetlerin çekilip okunması, Yeşil alanlarda yemekler yenilmesi, Hızır’ın gezeceği düşünüldüğünden temiz olması için evlerin o günlere yakın zamanlarda temizlenmesi, kapıların acık bırakılması, ateş üstünden atlamak gibi pek çok kutlama gelenek halinde gelerek,  günümüzde de hala devam edenleri vardır.

5 Mayıs’ı 6 Mayıs’a bağlayan o gece Deniz ile Annesi Hıdırellez geleneğin den yola çıkarak içlerinden geçen dilekleri bir kâğıda yazıp katladılar ve kırmız bir kurdele ile bahçelerinde deki gül ağacını dibin dibine bağladılar, Deniz 6 yaşında zeki bir o kadar da aklı başında olan bir çocuktu. Annesi ile diyalogları son derece güzel, kendini bilen doğayı, insanı, çevreyi öğrenmiş, hayvana, bitkiye değer veren aileden bu anlayışla beslenerek büyüyen bir çocuktu. Annesi Zeynep ise hem geleneksel hem de modern unsurları bilen bir kadın olarak Deniz’e aile eğitimi verirken tüm bunları bir potada eritip aktararak iletiyordu. Deniz o küçük parmakları ile dilek kâğıdına şunları yazmıştı.

“Sokaktaki hayvanlar acıkmayacağı kadar yemekleri olsun istiyorum. Onları kimse incitmesin istiyorum. Herkes onları çok sevsin. Savaşlar olmasın, babalar anneler ölmesin ki çocuklar ağlamasın, ağaçlar kesilmesin ki suyumuz bitmesin büyükler beton binalar yapmasın ki dünyamız yeşil kalsın.”

“ Bu dünya hepimize yeter.”

Hepimizin bir çocuk duyarlığında olması dileği ile… Sevgi ile kalın…