Bir çocuğun gelişimindeki en önemli etken, neşeli oluşu ve gülüşüdür. Gerek ülkemizdeki terör belasından, gerek Suriye'deki iç savaştan, gerekse Ukrayna'daki savaştan dolayı göz göre göre çocuklarımızı kaybediyoruz. Öpmeye doyamadığımız minnak elleriyle göz yaşı silmemeli her biri fidan olan çocuklarımız. Çocuklar gülüp oyunlar oynamalı, neşeli sesleri dört bir yanda yankılanmalı. Savaşın ağır şartları, bomba ve kurşun sesleri olmamalı etraflarında. Oyun oynadıkları, koşup eğlendikleri yerleri, ölüm korkusuyla ve göz yaşları ile terk edip, kilometrelerce uzak diyarlara gidip ayrılmamalı.

Etkileniyorlar, bilinç altlarında korku ve hüzün yer ediyor. Yetişkin bir birey değiller, savaşın etkileri yüzünden en ufak bir gürültüden dolayı panik yapar hale geliyorlar. Bu olumsuzluk, ilerleyen yaşlarında ise çocukların bilinç altında büyük tahribat yaratıyor.

Durdurun bu Allah'tan korkmayan zalim insanları, durdurun bu kendinden başkasını düşünmeyen zalimleri, durdurun çocukların gülüşüne ve neşesine karabasan gibi mani olan cahilleri…

Dilerim umudumuz tükenmeden ve insanlığımız ölmeden Rabbim bizleri tekrar hatırlasın, esenliği hepimizin ve dünyanın üzerinde olsun.

Üzülerek sevgimi, utanarak saygılarımı sunuyorum. Savaşa ve ırkçılığa HAYIR…