Son zamanlarda milletçe yaşadığımız afetler, hepimizi derinden üzmekte…

Zaman zaman ön görülerimizi ve umudumuzu yitirsek de, günlerimizi Allah’a emanet yaşıyoruz. Ardı ardına çıkan ve durdurulamayan Yangınlar, Seller, pandemi süreci ve akın akın gelen mülteciler!

Yüz yıllık ormanlar, yandı yandı kül oldu!  Hiç kimse bilemezdi ki, ormanlarda çıkan yangınların, söndürülemeyeceğini, evsiz-barksız ve aşsız kalacaklarını! Ve bilemezlerdi, kendilerinden kaynaklanmayan sebeplerden dolayı, yangında yanan evlerini tekrar yapabilmek için, 20 yıllık borçlanacaklarını!

Ve dere yataklarına yapımına izin verilen binalar, yerleşim yerleri, yok olan evler, iş yerleri...

Ve bütün bunlar yaşanırken, ülkemize yürüyerek gelen sırt çantalı Afganlar… Anlamak Zor, sürekli yaşanılanları !!...

Artık sorgulamak gerekiyor sanırım yaşadığımız, duyduğumuz, gördüğümüz ve seyrettiğimiz her şeyi. Ve görüyorum ki, Cennet’te Cehennem ’de bu dünyada. Yaratıyoruz, besliyoruz, görmezden, duymazdan geliyoruz ve yaşanılan hiçbir şeye engel olamıyoruz. Sadece, bilinçsizce ve menfaatlere göre yapılanların, sonuçlarını artık daha fazla fark ediyoruz. Ve Somali’ye yapılan 30 milyon dolarlık yardım!.

Duyduklarıma inanmakta ve anlamakta zorlanıyorum. Önce vatanımız, halkımız olmalıydı. “Vazifemiz Halka Hizmet, Hakka Hizmet “ cümlelerinin gerçekleşmesini diliyorum. Bugünlerin elbet bir gün düzeleceği umudunu yaşamak durumundayız.

Çocuklarımız için, gençlerimiz için… Yaşadığımız Her Bir Anın kıymetini bilerek, şükrederek, gayret ederek, var olarak, paylaşarak, birlik beraberlik içinde, her gün yeniden doğuyoruz, güneş ve ay gibi…

Adaletli, Huzurlu, Barış içinde yaşayacağımız sağlıklı günler bizlerle olsun.