Bu ay ki yazımda bir süre önce izlediğim
bir filmin etkisi ile yazmaya çalıştığım bir şiiri sizlerle paylaşmak istedim.
Hafta sonu dâhil zamanın çoğunu işiyle ilgilenen, iş konusunda ki başarıları,
alacağı ödülleri hayatının tek amacı olan ve karşı cinse fazla güvenmeyen bir
kişinin bir anda değişmesi ve hayata dair görmediklerini görmeye, hatta
hissetmediklerini hissetmeye başlaması...
*****
Senden önce...
Ben hiç farkında değildim!..
Evimin önündeki ağaca
Her sabah kuşların gelip konduğunu...
Bahçedeki çiçekleri görürdüm
Fakat isimlerini hiç bilmezdim,
Apartmandakileri tanımadığım gibi...
Aslında hiç merak da etmezdim!
Hayatta her işim acele aceleydi
Yolları sadece bitsin diye hızlı yürür,
Yemeği bile çabuk çabuk
Karnım doysun diye yerdim!
Ne kedilerle, ne de köpeklerle
Hiç bir hayvanla ilgim olmazdı...
Zaten ilgilenecek vaktim de yoktu!
Sinemaya, tiyatroya, konserlere,
Gitmeye vaktim olmadığı gibi!
.......
Senden sonra...
Her gün güneş doğar doğmaz
Serçelerin bahçeme geldiğini...
Bahçemde ki açan çiçeklerin
Ortanca, menekşe, açelya olduğunu...
Sevdiğin bir insanla birlikte
Yolları küçük adımla yürümenin,
Yemeklerin damak tadına vararak
Yavaş yavaş yemenin
Ruhu da besleyip dinlendirdiğini...
Evde bir hayvan beslemenin,
Saksıda çiçek yetiştirmenin,
Bir su kabı ve bir avuç yemi
Penceremin önüne bırakmanın
Ne de güzel olduğunu...
Samimi sıcak bir eli tutarak
Sinemada film izlemenin,
Konserde müzik dinlemenin,
Doğayı izlerken ayrıntıları keşfetmenin
Tüm stresten arındırdığını...
Hep senden öğrendim!
Yağmurun ilk damlaları düşerken tenime
Yerden yükselen toprak kokusunu
Hayatı koklarcasına
Yavaş yavaş içime çekmeyi
Senden öğrendiğim gibi.
Aslında ben,
Senin sevme biçimini sevdim!..
Sen sevdiğin için sevdim!..
Tüm bunları.
Ve...
Seninleyken fark ettim!..
Aşkı...
Hayatı...
Yaşamayı...
********
Yaşımız kaç, işimiz ne olursa olsun!..
hayatı bir selfie foto karesine sığdığı
kadar değil!..
Farkında olarak an ve an yaşamak
dileğiyle
Bana zaman ayırdığınız için teşekkür
ederim
Sevgiler Saygılar
