Çalışan aile olduğumuz için, kızımın bakımını üstlenen rahmetli annem ile kısa birkaç haftalığına köye gönderdiğimde mecburiyetten ayrı kaldığım canım kızım ile ilk kez ayrı kalmanın acısını düğün moduna girdiğimizden itibaren ve düğün gecesi takılan dostlarımın galeyanına uymayarak, ağlamadan geçirdim.

Bunda kızımın nikah şahidi olan İlçe Kaymakamımız Aydın Ergün'ün telkini de oldukça büyük oldu. Ağlamadım ama eşim benim yerinme de, sayılacak kadar ağladığı için yinede evimizden yeterince gözyaşı çıktı. Derviş'e gelince, aramızda aile büyüklerimiz olduğunda, oğlum, onların giriş ve çıkışları ile ilgilen ve yardımcı ol isteğimi, Derviş bu akşam kendiliğinde yerine getirdi, dedesi ve anneannesi, Neyir ile veda ettiğinde, onları merdivenlerden indiriyorum arabaya götürüyorum "ayağına" bir arazi oldu daha da görünmedi.

Gençliğimin başımda duman olduğu dönemleri küçük kazalarla da olsa hayırlısı ile atlattıktan sonra, o dönem Yüce Allahtan neler diledim dilemedim pek hatırlamıyorum, ama aklımın başıma geldiği günlerden sonra, hep hayal ettiğim, acaba olabilir mi düşüncesiyle düşündüğüm dileğimi yüce Allahtan diledim;
Allahım, karşıma beni çekip çevirecek ve birde sevebileceğim bir kısmet çıkart diye, bu dilek meselesi ne güzel şeymiş ki, yani tabi burada ŞÜKÜRLER OLSUN DENİR heyecandan unuttum, hemen de oldu. İşte bu dileğimden sonra, zaten tanıdığım ve okul arkadaşı olduğum Ayşe hanıma yeşil bakmaya başladım.

Baktım bu dilek dileme olayı zamanını ve samimiyetini ortaya koydun mu iyi gidiyor, bu sefer peş peşe diledim, dedim ki, Yüce Rabbim bir iş, bir ev, dört tekeri olan (at arabası gibide olsa) bir araba, baktım iyi gidiyor, devam ettim hayırlı evlatlar, oh ne kadar güzel hep dileklerim yerine geliyor. Yalnız bu yerel basın olayını ben dilemedim nasıl oldu, nereden girdim bu işe siz sormayın bende söylemeyeyim. Bu sebepten, eskiden hep model ve bakımlı arabalar kullandığım halde, şimdiki arabam, kendisi ile ilgilenmiyorum diye bana kafa tutuyor. Yeniden dilekte bulunacağım ama o ruhi hali bulamıyorum, bu konuda eksiklerim var galiba onları gidermek için çaba sarf ediyorum ama biraz beceriksizim, bende baktım ki beceremiyorum(çalışıyorum) kendimi dileklerim ile kavuştuklarımın hakkını vermeye odakladım.

Bu konuda biraz başarılı olduğuma inanıyorum, bunu da dün gece (düğün gecesi ile ilgili biraz toparlanınca ayrıca haber yapacağız) gördüm. Eşim devlet memuru olması, iki evladımın zaman bulduklarında bana yardımcı olmaları sebebiyle, Beykoz kamuoyunun yakından tanıdığı insanlar. Düğün gecesi de ne kadar sevildiğimizi YÜCE RABBİMİZİN bize bir lütfü olduğunu bir kez daha anladım.

Davetimi kırmayarak nikâhımızı kıyan Belediye Başkanımız Yücel Çelikbilek'in son günlerde evli çiftlere ve özellikle kızlarımıza verdiği öğütleri çok takdir ediyorum. Gelinin gittiği evde huzurlu bir ortamda olması için dikkat etmesi gereken, bazı önemli vurgularına yürekten katılıyorum.Tüm kalbi duygularım ile bana bu gururu yaşattığı için YÜCE RABBİME ŞÜKREDEREK düğünümüzü onurlandıran ve mutluluğumuzu paylaşan tüm dostlarımıza teşekkür ediyorum. Düğünümüzü, geniş olarak aktaracağımız internet ve basılı gazete haberimizde, katılımcıları isimlendireceğim için buradan şimdilik isimleri yazmadım. Hepsinden çok çok özür diliyorum.