ÜMİTLENDİK…

UEFA kupasının ülkemize gelmesi, A Milli takımımızın dünya kupasında üçüncü olmasının ardından Türk futbolundan ziyadesi ile ümitlenmemiz çok doğaldı. Her iki başarılı süreci yaşayan hocalarında Türk olması bir başka övünç meselesiydi. 80 ihtilalinin ardından, rahmetli Cumhurbaşkanımız Turgut Özal’ın Başbakanlık dönemi ile başlayan spor tesisleri ve statlardaki yenilenmenin itici gücünü de yadsıyamayız.

Ve tabi ki ülkemize gelen dünyaca ünlü teknik direktör, Alman Juup Derwall’in çim saha konusundaki hassasiyeti ve spor camiasını hareketlendiren olumlu çalışmaları da spor alanlarındaki gelişmelerin lokomotifi gibiydi.

90’lı yıllarda başarıya susamış genç yetenekleri de biraz üstüne koyunca, dünya futbolunu gıpta ile izleyen Türk halkı ve aileler, geçmişte, top oynayan çocuklarına çeşitli nedenlerle engel olmaktan geri durdular.

SÜREÇ YÖNETMEK…

Gel gelelim Türk futbol tarihine altın harflerle yazılan bu şampiyonlukları olmasa da o platformlarda olmayı alışkanlık haline getirebilmekte başka alanda başarılı olmayı gerektiriyordu!! O da ekonomiyi iyi yönetmekle ilgili idi…

En tehlikeli an  “Ben oldum!!” dendiği andı...

Başarı çıtası ,Türkiye’de şampiyonluk olmaktan çıkmayan takımlarımızın, spor alanında yeteneksiz ve amatör yöneticileri, elde edilen başarının kulüplerine maddi olarak katkı sağlayacak projeler geliştirmedikleri gibi çalıştıkları takımları kemiren, menajerler ve komisyoncularla iş tutunca, Dernekler yasasının, sorumsuzluk!! Yanlışına yaslanarak kulüpleri borçlandırmaya başladılar!! Maalesef spor yöneticileri de bunları seyrettiler.

ENDÜSTRİYEL FUTBOL...

Dünya futboluna entegre olmuş Türkiye, yenilenen sahaları, ödediği paranın vergisinin tamamını da kulüplerin üstlenmeleri ile yabancı futbolcuların, futbol yaşamlarındaki son durağı oluyordu. Özellikle, süper lig takımları olmak üzere, futbol ile yatıp futbol ile uyanan, bu güzel oyuna adeta aşık insanların yaşadığı bu ülkede hemen her kapıyı açmanın, en ulaşılmaza ulaşmanın en kolay yolu olan Kulüp Başkanlığı ve yöneticiliği, biraz parası olanların iştahını kabartıyordu.

Yabancı futbolcunun serbest kalması ile birlikte, iyisinin az, vasatınınsa çok olduğu, Türk gençlerinin geri planda bırakıldığı 2000’li yıllar yaşanmaya başladı. Ülkeler, dünya futboluna yıldızlar armağan ederken, genç  ve kalabalık nüfusumuz ile övünen bizler bir zamanların dünya 3.sü Milli takımımız için  Avrupa’da yaşayan Türk çocuklarının bizi tercih etmeleri için gözlerinin içine bakar olduk..!!

Hatta, en kariyerli teknik adamımızı ikna turlarında gördüğümüz de oldu.!!

TFF

Ne yazık ki, her alanda yaşadığımız sistemsizlik ve liyakatsizliğe çare bulması gereken kurum olan TFF bu konularda hep zayıf kaldı. Başarıları sahiplenen, adam ve kulüp kayıran, hakem yönlendiren, futbolun sahada değil de masalarda oynanmasına vesile olan yöneticiler gördükten sonra, rahmetli Başkan Hasan DOĞAN ile başlayan Özek Türkiye Futbol Federasyonu sevdamız çok uzun sürmedi..!! çok kısa kaldığı görevde spor kamuoyuna, Ümit ışığı yakan başkanı kucağına alan kara toprak!! Türk futbolunu yine makûs talihi ile baş başa bırakıyordu…

Sonuç ortada…

Sık sık değişen Yönetim kurumları ve kurulları, güven vermeyen ümit vadetmeyen, hatta her kademesi ile  siyasete bulaşan isimler, spor kamuoyuna bol bol malzeme vermek ve gündem oluşturmaktan başka bir şey yapamaz hale geldiler..

Spor yasasına rağmen..!!

TEKNİK ADAMLAR…

Bu alanda herkes günahkar da, teknik adamlar ve antrenörler günahsız mı !?

Asla… Her şeyden evvel dik durmayı ve meslektaşlarına saygı duymayı beceremeyen bir çok çalıştırıcı var. Yöneticilere yaslanan, futbolcu kayıran, çalışan meslektaşının altını oyan!! Yerine geçmek için gerek basın dünyasında gerekse sosyal medyada algı operasyonlarını harekete geçiren teknik adamlar…

Devamı gelecek sayıda…