Hepimiz çok iyi biliyoruz ki, günümüzde insanların büyük bir çoğunluğu konuştuğu gibi hareket etmiyorlar. Ne yazık ki durum bu, herkes herkesten şikâyetçi, kimse kimseden memnun değil, ilişkilerde bile kadın erkekten, erkek kadından kaçar hale geldik.

Yalnızdık, kimsesizliğe doğru süratle yol alıyoruz..!!

Bazıları da hayvanlara sarılmış vaziyette, hani o ağzı olup da dili olmayan, ama bakışları ile bizleri etkileyen, bazı şeyleri anlayan birçok şeyi hisseden…

Konuşan, sarılan, hisseden, tutan insandan, komutlarla bunların bazılarını yapabilenlere sarılmak… Ne büyük çaresizlik..!!

Hayvan konusu hassas konu, elbette fikrim var ama içine fazla dalmayacağım.

Geçenlerde bir hemşerimin kızının vefatı nedeniyle televizyon programımdan sonra hızla acısını paylaşmaya koştum. Trafiğin onca rahatlığına rağmen ancak sonuna yetişebildim. Çok şükür ki kendisini görüp başsağlığı diledim. Allah sabırlar versin.

Pek tabi katılanların yüzde doksan dokuzu tanıdığım, içlerinden birisi, Sarıgül dönemi Şişli Belediyesi’nde fotoğrafçılık yapıyordu, kendisi ile futbol sahalarından da tanışır sohbet ederiz. Yanıma geldi, hadi abi şurada bir yerde çay içmeye gidiyoruz sende gel dedi. Olur birazdan gelirim dedim ve gittim.

Toplanılan yerde gördüğüm tablo aynen şu idi…

Bir futbol takımı gibi düşünün, teknik direktör, yardımcıları ve oyuncular. Onca kalabalıktan bir çırpıda ayrılıp masanın etrafında toplanı vermişler, bu ilk değil otuz yıldır böyle..!!

Aralarında bir tek ben, o da arkadaşın daveti ile oradayım. Olurum da, benim için hiçbir sorun yok. Zira onları 83’den bu yana tanıyor ve biliyorum, aralarında eskiler de var yeniler de. O gün sonradan üç kişi daha dahil oldu çay içmeye, yaklaşık on beş kişi olmuştu ama herkes yanındaki ile konuşuyor, ortak bir sohbet yoktu ki;

Benim yanımda oturan, daha evvel hiç görmediğim tanımadığım biri,  Arkadaşlar, buradaki birlikteliği neden sivil toplum kuruluşlarımız aracılığı ile siyasi arenada kullanmıyoruz deyince(Gölköy’lü imiş kendisi)bizim Dernek Başkanımız, bizim işimiz siyaset değil, siyasiler bizleri kullanıyorlar, toplantılarımıza gelip mikrofonu ellerine alıyor ve ortamı sahipleniyorlar, sonrada bizleri tanımıyorlar diye serzenişte bulundu.

Ama bizim işimiz siyaset değil dediği ortamda kendi yönetiminde olup da siyasi her oluşuma katılan(Derneğin etiketi ile!!) en az yedi arkadaşı vardı. ilçe başkan adayları, meclis üyeleri vb. saymıyorum bile..

İçlerinden bazılarının bakışlarından eminim ki, benim orada olmamdan hiç hoşnut değillerdi…

Tam da burada dayanamayıp Gölköylü hemşerimiz ve Dernek başkanımızın arasına girdim ve her zaman ki sivriliğim ve kendimce doğruluğumla, artık çok geç kaldınız..!!

Ne sizin dediğiniz birlikte hareket, nede Başkanın sözünü ettiği, siyasetten arınmış STK’lar mümkün değil. Zira bu hale en çok şikayet edenler getirdiler, Buraları İl, ilçe, köy ve halka hizmet, yardım için değil kendilerine siyasi çevrelerde bir sandalye, bir köşe kapmak için kullanan insanlara mahkum ettiler, ettiniz, dedim.

Ve sohbet kesildi..!!

Sonra çamdan kavaktan, Adı Muharrem olan Gölköylü müteahhit hemşerim bana kartvizitini verdi, bende ona ve dağıldık.

Hiç sevmediğim gruplaşmış ortamlar, bilmeyerek de olsa oturduğum, beni görünce CİN görmüş gibi olan tipler…

Oysa kendileri ile Mesudiyelilik dışında hiçbir bağ ve ilişkimin olmadığı bu insanlarla kimseyle olmadığı gibi meselem de yok..

Ama onların var..!!

Söylemiyorlar ama ben biliyorum. Çünkü onlar gibi düşünmüyor, davranmıyorum. Farklılıklarımızın zenginliğinin farkında değiller..

Bilmem anlatabildim mi ..!!?

Sağlık ve huzurla kalın.