Zamanın birinde ünlü bir bilgeye sormuşlar; İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nelerdir?

Bilge tek tek sıralamış: "Çocukken sıkılırlar büyümek için acele ederler ne var ki dönüp çocukluklarını özlerler. Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler ama sağlıklarını geri kazanmak için daha fazla para öderler. Yarından endişe ederken bugünü unuturlar dolayısıyla ne bugünü nede yarını yaşarlar. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar hiç yaşamamış gibi ölürler.”

Yaşar gibi çalıştık hep yetişecek bir şeyler,

Aranacak adamlar yapılacak işler vardı,

Bir sonraki günün telaşı bir öncekinin terine bulaştı.

Başkalarının hayatı bizimkini aştı.

Kör karanlıkta çalar saat sesi yerine

Kuşluk vakti kızarmış ekmek kokusu,

Veya yavuklu busesiyle uyanma düşlerini hababam erteledik.

20´li yaşlardayken 30´lara kurduk saatin alarmını

30´larımızda 40´lara belki sonra 50´lere….. diyerek devam eden şair Orhan Veli bile 1950 yılında Ankara Belediyesi’nin kazıp sonradan kapamayı unuttuğu çukura düşüp beyin sarsıntısından ölmüştür.

Her şeyi yarına erteleyip yarınlardan medet umarken bugün ne yapıyoruz?

******************

İnsanı oyalayıp yoran, nicelerine pişmanlık getiren, ihmalciliğin, beceriksizliğin en sevdiği sığınak, şeytanın kelimesi YARIN’dır. Tarih onun kurbanları, uygulanmamış planlar ve kararlarla doludur çünk; maalesef yaşam planladığımız gibi olmuyor.

Hep bir şeyleri ya da birilerini bekleyerek hayatta o kadar çok şeye geç kalıyoruz ki ardından koşup da yetişemediklerimizle geçiyor ömrümüz. İş işten geçmeden kayıplarımızın farkına bile varamıyoruz. Geç kalmışlığın faturası üzülüyoruz, ah keşkelere sarıyoruz.

Oysa bizler her gün iki tane hırsızla boğuşuyoruz. Biri geçmişin pişmanlıkları, diğeri geleceğin kaygısı.

Geçmiş geçmişte kaldı ve asla geri getiremeyiz, değiştiremeyiz, müdahale edemeyiz. Geleceğin ise ne olacağını bilemeyiz, ama yaratıcının bize verdiği bizim kontrolümüzde olan muhteşem bir şimdi ki an var.

Düne çare bulamayız, yarın olacağımız şüpheli.... Bugünün kıymetini bilerek yaşadığımız her günü hayatımızın son günü, karşılaştığımız her insanı hayatının son gününü yaşıyormuş, hatta yaşadığımız her saati tekrar yaşayamayacağımızın bilincinde, bölünmeden bölüşerek, saygıyla geçsin ömrümüz. Anadoluhisarından alem-i kainata Asiyece muhabbetle selametler efendim.