Cömertlik, sahip olduğumuz ve insanlarla paylaşabileceğimiz şeyleri onlarla paylaşmaktır. Cömertlik eli açık olmak demektir. Cömert insanların en belirgin özellikleri paylaşımcı, yardımsever ve iyiliksever olmalarıdır. Cömert insan, bu dünyada kalıcı olmadığımızın farkındadır. Üç günlük dünyada kimsenin öbür dünyaya hiçbir şey götüremeyeceğini çok iyi bilir. Bu yüzden insanlara yardım etmeyi, onlara ikram etmeyi ve paylaşmayı sever. Cömert insanlar toplum tarafından da sevilir ve saygı görür. Cömert insandan kimseye zarar gelmez.

Hiçbir cimri, Allah dostu olamaz. Evliya zatlar hep vermiştir. Verince, alandan daha çok sevinen, hakiki mümindir...

 Allah-û Teâlâ, her cins güzelliği cömerde vermiştir. İslam âlimleri buyuruyor ki:

"Cennette bir ağaç vardır. Bu ağacın ismi 'cömert'tir. Ne hikmettir ki o ağacın dalları dünyaya inmiştir. Cömert insanlar o ağacın dalına yapışmıştır. Vefat ettiği vakit o dal onu köküne doğru, yani Cennete çeker..."

Hadis-i Şerif’te buyuruldu ki: "Müslüman kardeşine ikram eden, Allah-û Teâlâ’ya ikram etmiş olur." [İsfehani]

Mevlânâ Hazretleri de bu hususta şöyle buyuruyor:

"Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol. Şefkat ve merhamette güneş gibi ol. Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol. Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol. Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol. Hoşgörülülükte deniz gibi ol. Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol." Din büyükleri buyuruyor ki: "Cömert verene değil, verdiğine sevinene denir."

Cömertlik öyle güzel bir huydur ki, insanın kötü huylarını örter. Cimrilik öyle kötü bir huydur ki, insanın güzel huylarını örter. Hadis-i Şerif’i, cömertliğin güzelliğini, iyiliğini; cimriliğin ise kötülüğünü göstermektedir. Cömertlik, Cenab-ı Hakk’ın çok sevdiği bir ahlâktır. Bu, her kula nasip olmaz. Cömert bir kâfire, son nefeste iman nasip olma ihtimali çoktur.

Büyük zatlar, (Essahîü habîbullah, velev kâne fâsıkan. El-bahîlü adüvvullah, velev kâne ârifen=Cömert, fâsık da olsa, Allah'ın habibidir. Cimri ise; ârif, âbid bile olsa, o Allah-û Teâlâ’nın düşmanıdır, buyuruyorlar. Cömerdin yemeği şifadır. Cimrininki derttir, zehirdir, Hadis-i Şerif’i aynı durumun vahametini bildirmektedir. İnsanların başına geçecek kişide aranacak ilk vasıf, cömertlik ve merhametli olmaktır. Fakir bir müşrik,

-Ben çok fakirim, bana bir şeyler ver! diye sadaka isteyince, Peygamber Efendimiz,

-Peki, şu vadiye bir bak! buyurur. Bakınca, ovaları dolduran koyun sürüsünü görür.

-Bu koyunların hepsi senindir, al bunları götür! buyurur. Müşrik şaşırır,

-Yâ Resulallah, bu sürüyü almadan önce, başka bir şeye kavuşmak istiyorum. Bana Müslümanlığı anlatın, ben Müslüman olmak istiyorum, der.

İşte bu cömertlik karşısında Müslüman oluyor. Sürüyü alıp köyüne gidiyor. Fakir bildikleri adamın sürüsünü görünce köydeki herkes olan biteni merak ediyor. Bunun üzerine olanları anlatıyor:

"Ben çok insan gördüm, ama öncekilere benzemeyen öyle bir cömert gördüm ki beni benden aldı. O zattan, sadaka istedim, o bana bu kadar sürü verdi. Bunu bu zamanda kim yapar? Ne olur hepiniz gidin Müslüman olun!"

Orada bulunan herkes bölük bölük giderek Müslüman oldular...

Hiçbirimiz bu dünyadaki hiçbir şeyin sonsuz sahibi değiliz. Bu yüzden cimriliği bırakıp cömert olmalı ve sahip olduğumuz şeyleri, sahip olmayanlarla paylaşmalıyız.