Beykoz'da doğup büyümenin, Beykoz'u doya doya yaşamanın farklılığını yaşayan ve Beykoz'da yaşamını sonlandırmak dileğinde birisi olarak Yüce Rabbimin bana vermiş olduğu konuşma özelliğimi hiç boş yere kullanmadım.

İletişim adına hiçbir eğitimim olmamasına rağmen yaşam felsefem ve dünya görüşüm insanlar ile toplu ve bireysel iletişim kurmakta beni hiç zora sokmadı.

Yaşantımın 20 yıl öncesine kadar insanlar ile kurduğumun iletişimin faydaları konusunda hiçbir hüküm yürütme gereği duymamıştım. Bu özelliğimi İstanbul'un değişik radyolarında radyo programı hazırlayıp sunana kadar anlayamamıştım.

Radyo programı hazırlayıp sunmaya başladıktan kısa bir zaman sonra normal yaşantımda hiç boş konuşmadığımı ve bunu oldukça dikkat ile gerçekleştirdiğimin farkına vardım.

Mademki ben böyleyim ve artık elime mikrofon alıp bir kitleye hitap etme şansım var, bunu çok iyi kullanmalıyım. Yani ağzımdan çıkan söz mutlaka bir adrese gitmeli ve hiç boş olmamalıydı.

Bu düşünce doğrultusunda yaklaşık 10 yıl yaptığım radyo programcılığım süresi içerisinde mikrofondaki sözlerimde hep bir hedef kitlem olmuştur;

Bu;
Ya,
Bir yaşını almış olgun erkek veya kadın,
Ya,
Büyük baba veya büyük anne özelliğinde büyüklerimiz,
Ya,
İlkokul çağında bir çocuk veya lise ve yüksek okul çağında bir genç,
Ya,
Aile içerisinde halk arasında sözlendiği gibi, her evin tuzu biberi olan tartışma anındaki bir çift,
Ya,
Masa başında çalışan bir memur, amir veya yönetici...

Bu örnekler daha da artırılabilir fakat ben örnek olsun diye bunları belirttim. Buradan son 10 yılı aşan zamandır yapmaya çalıştığım yerel gazeteciliğe geçmek için örnekler sayısını sınırlı tuttum.

2001 Yılında bir başka kurumda çalıştığım ve ardından gazetem sayesinde ilişki içerisinde olduğum toplumun her kesimi ile de hiç boş konuşmadım.

Bunun içerisinde, resmi kurumlardan, siyasi kurumlara ve stk kuruluşlarına kadar geniş bir ağ oluşurken, birçok stk ile doğrudan birçoğu ile gönüllülük ilkesi doğrultusunda danışmanlık ilişkilerim oldu.

İlişki içerisinde olduğum her kurumun yol haritasına ciddi derecede katkım olduğu geriye bakılan çalışma yıllarımda mevcuttur. Bütün bunları Beykoz'u çok iyi tanıdığım için ve mesleğim gereği çok gezen ve birçok kişi ile iyi iletişim kurduğuma borçlu olduğumu biliyorum.

Yazımın özüne ve bu yazıyı kaleme alma sebebime gelmek istiyorum. On yılı aşan gazetecilik süresi içerisinde ilçe genelinde katıldığım birçok toplantı panel veya bu tür ortamlarda gerek olduğu zamanlar elime geçen veya talep ettiğim mikrofondan da o anki konuya ait düşüncelerimi kimsenin baskısı altında kalmadan özgürce söyleyebildim. Gereksiz olmadığına inandığım görüş ve önerilerimi bundan sonra da hiç çekinmeden söylemeye devam edeceğim.

Özellikle, ilçemize geçici dönemlerde hizmet vermek için gelen yönetici durumundaki kamu görevlilerinin birçoğu ilçemizi tanımadan veya tanıma gereği duymadan, Türkiye'nin genel sıkıntısı olan halk arasında "yalaka" denilen insanlar ve özellikle kendi kurumunun bu tanıma uyan personeli tarafından kuşatıldıkları için Beykoz'u ve Beykozluları tanımada oldukça zorlandıkları yaşanmış gerçekler olarak biliniyor.

Olanca iyi niyeti ile size yaklaşıp sizin Beykozluluk duygularınızı depreştirip Beykozluluk adına içinizdeki ummandan küçük küçük pasajlar alan bu yöneticiler, bir bakıyorsunuz ki sizden daha Beykozluluk rolü ve raconu kesiyorlar.

Bu inanın çok üzüntü verici, bu kişiler bir süre sonra görev süreleri bittiğinde ilçeyi terk ettiklerinde, siz bir yeni yönetici ile tanışıyorsunuz ve sil baştan yeniden Beykozculuk oynuyorsunuz.

Bu kadar serzenişten sonra, Beykoz'da görev yapıp sonra ilçemizden ayrılmak zorunda kalan ve "BEYKOZLULARIN GÖNLÜNDE İZ BIRAKAN" yöneticilerimizi de saygı ve sevgi ile anmadan geçemeyeceğim.

Köşe yazısı yazamadım yazamadım ama bir anda duygularıma dokunan bir yöneticimizin davranışı bir anda spontane bu yazıları kaleme almamı gerektirdi."ONA DA SELAM OLSUN"