Yıllarca; sıcak
demeden, yağmur demeden, kar demeden, sıra olup Saygı Duruşunda Ant içerken, o
anların kıymetini bilemediğim için o kadar üzgünüm ki sizlerle de paylaşmak
istedim.
Bizim için Andımızı
arkadaşlarımızın önünde okumak sosyalleşmenin ilk adımıydı. O yıllar da, ne
söylediğimizden çok, kalabalığın önünde şaşırmadan andımızı okumayı düşünürdük.
Ne yazık ki şimdiki neslin,
şaşırma şansı bile yok. Sizlere, konuyla alakalı öyle çok şey anlatabilirim ki,
lakin söz gümüşse sükût altındır diyorum.
Kimi neden rahatsız
ettiğini gram düşünmeden yeniden, bu kez sizlerin huzurunda Ant içiyorum.
ANDIMIZ
Türküm, doğruyum, çalışkanım.
İlkem, küçüklerimi korumak,
büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi, özümden çok sevmektir.
Ülküm, yükselmek, ileri
gitmektir.
Ey büyük ATATÜRK!
Açtığın yolda, gösterdiğin
hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim. Varlığım Türk varlığına armağan olsun.
Ne mutlu Türküm diyene!