Günümüzde mutsuz insan sayısı her gün daha çok artıyor. İnsanlar  gelecek kaygılarıyla mutsuz öfkeli ve saldırgan...

Tartışmalar hemen kavgaya dönüşüyor, fikirler üzerine konuşamıyorsunuz.

Birçoğumuz ya savunmada ya da saldırı da... 

Diziler, sosyal medya,  akıllı telefonlar velhasıl tam bir ekran bağımlısıyız. Bizleri düşünmeye yönlendirecek her türlü etkinlikten uzaktayız...

Ve büyüklerini örnek alan çocuklar. 

Çocuklar  geleceğimizin mimarlarıdır. O halde bu yanlıştan hemen dönmeli ve bir şeyler yapmalıyız. 

Sivil insiyatif artık gücünün farkına varmalı. Bir toplumda bir şeyler değişecekse sivil insiyatifin gücü çok önemlidir. İşte bir örnek:

Ülkemizde olduğu gibi ilçemizde de okul öncesi eğitim hakkından faydalanamayan yüzlerce çocuk var.  

Devlet bu konu ile ilgili çalışmalarını sürdürürken, bizler de toplum olarak bunun farkında olmak durumundayız.  

Söz konusu çocuklarımız. Söz konusu geleceğimiz. Mutlu insanlar mutlu gelecekler inşa ederler. 

Çocuklarımızın ruhsal, zihinsel, duygusal ve bedensel gelişimlerini okul öncesi eğitim doğrudan etkiler. Çocukların yaş seviyelerine uygun hazırlanmış okul öncesi eğitim programları çocukları ilkokul yaşamına hazırlar hale getirmektedir.  Anaokulu eğitiminden yararlanan çocukların ilkokul başarılarının daha yüksek olduğu, arkadaşları ile daha uyumlu ilişkiler kurdukları ve daha az okul sorunları yaşadıkları artık bilim insanları tarafından saptanmıştır. 

Küçük çocukların en önemli ihtiyacı oyundur. Oyun ortamında çocuk her anlamda gelişir. Çocuklarımızın gerek becerileri gerekse ruhsal gelişimlerinde okul öncesi eğitim adeta bir inşaatın temeli misalidir. İnşaatın temeli ne kadar güçlü olursa  inşaat o kadar dayanıklı ve uzun ömürlü olur. Çocuklarımız okul öncesi eğitiminden ne kadar faydalanırsa bu çocuklarımızın hayatı da o denli sağlam temeller üzerine kurulmuş olacaktır.

Anaokuluna giden bir öğrenci ilkokul birinci sınıfa başladığında okula gitmeyen arkadaşlarından bir sıfır önde başlar eğitim yarışına. Aslında bildiğimiz bu gerçeği neden hayata geçirmiyoruz işte nedenleri: 

1. Birçok ebeveyn  okul öncesi eğitiminin öneminin farkında değil. 

2. Kimi ebeveynde "çocuğum okula bir yıl daha geç başlasın" anlayışı  var.

3. Okul aidatı ve servis ücreti ödemek yine göndermeme sebeplerinden bir tanesi.

4. Evine yakın bir derneğin veya sivil kuruluşun ya da gurubun  okul öncesi eğitim gruplarına çocuklarını gönderme tercihleri ayrı bir neden.     

Oysa çocuklarımızı ruhsal kişisel ve bedensel eğitimini doğrudan etkileyen bu süreçte liyakatli, uzman eğitmenlere emanet etmek çok önemlidir. Yaş gurubuna göre hazırlanmış eğitim müfredatı çocuğumuzu sağlıklı bir yaşama hazırlar. Sevgiyle, paylaşmanın ve dayanışmanın ilk hazzını yaşar ve unutmaz. Bu duygular üzerine inşa edilen hayatlar empati kurar, sevgi besler, değer yargılarını bu anlayıştan oluşturur. Bu nedenle  konuyu gündemde tutmak bu farkındalığı yaymak hepimizin sorumluluğu. Şöyle çevremize bir bakalım, minicik yavrularımıza eğitim de fırsat eşitliği hakkını,  hayatın ilk adımların da vermek için  bir farkındalık başlatalım. Gücümüzü keşfedelim. Çocuklar hepimizin !!!!