2020 kendi yorgun, biz daha yorgun…

Şehitlerimiz, depremler, çığ felaketi ve Corona… Yılın ilk günleri itibariyle bu gece ne oldu, bugün ne olacak diye yaşadık adeta her günü. Televizyona, sosyal medyaya kitlendik gelişmeleri takip ettik bazen de psikolojimiz bozuluyor diye düşünerek hepsine birkaç gün kısıtlama getirdik. Getirdik derken uzakta kalmış gibi söz etsem de durum yılın bu son günlerinde de aslında aynı. Yakınlarımızı kaybetmenin acısı yüreklerimizde, virüs kapacağım, yakınlarıma bulaştıracağım kaygısı yine kabuslarımızda.

Yeni bir 365 gün kapımızda. Adı 2021. Dualarla, ümitlerle, heyecanla, bıkkınlıkla bekliyoruz bir dönüşün daha tamamlanmasını.

Peki, tüm bu süreçte siz neler yaptınız? Tüm bu yaşananlara karşı nasıl bir duruş sergilediniz? Çıkarımlar yaptınız mı? Yaptığınız çıkarımlar farkında lığa ve dönüşüme olanak sağladı mı? Ya da hepsine kulaklarınızı tıkayıp, gözlerinize uyku bandınızı geçirip üç günlük dünya, önemli olan psikolojim diyerek bir savunma mekanizmasına mı dayadınız sırtınızı? Yoksa iliklerinize kadar korku içinde mi geçti, geçiyor günler? Yeni fobiler, takıntılar 2020 aksesuarlarınız mı oldu? Hayata ilişkin umutsuzluk havuzuna sadece ayaklarınız mı, tüm bedeniniz mi girdi yoksa diplere dalış mı yaptınız?

Danışanlarımdan ilk seansta bir defter almalarını isterim kendilerine. Enerjilerine göre turuncu, kırmızı, mavi, yeşil. Kendilerine özel kendi hikâyelerine özel. Hani söz uçar yazı kalır sözünün en anlamlı halidir kendimize ait not alınanlar. Farkındalık, dönüşüm bir anda gerçekleşmediği gibi bazen de isminin tersine fark ettirmeden gerçekleşir. İşte bu yüzden belki de not alınan o sayfalar bize zamanla ayna görevi yapar. Değiştin diye göz kırpar. Bankadaki paranız, mevcut borçlarınız çoğu zaman bir deftere kayıtlıdır, özenle saklanır, düzenli takip altına alınır. Çünkü bunlar bizim için değerlidir. Ya kendimiz, gelişimimiz dönüşümümüz biraz ilgiye, takibe layık değil midir?

Deprem, can kayıpları… Enkaz başında bekleyen anne babalar, evlatlar. Ateş düştüğü yeri yakar mantığıyla birkaç gün uzaklardan dökülen gözyaşı, elden geldiğince bağış yardım. Biraz daha yaşadığımız binaya. Eve özen. Ya hayata ilişkin bakış açımız hırslarımız, inatlarımız, öfkemiz, küskünlüklerimiz, kırgınlıklarımız…

Çığ, kayıplar… Yine Ateş düştüğü yeri yakar mantığıyla birkaç gün uzaklardan dökülen gözyaşı, tedbir, tedbirsizlik tartışmaları. Ya hayata ilişkin bakış açımız hırslarımız, inatlarımız, öfkemiz, küskünlüklerimiz, kırgınlıklarımız…

Ve corana. Bu konuda sitemimi izninizle sona saklamakla birlikte bu pandemi süreci neleri tetikledi neleri yaşattı size? Belki en sevdiklerinizi kaybettiniz,  kaybetme korkusunu yaşadınız. Covid oldunuz, süreci tüm ağırlığıyla yaşadınız. Aileniz ve siz virüsün uğramadığı şanslılardansınız ama virüsün varlığını bilmek bile yaşamı zehir etti. Maddi olarak zor günler yaşadınız, yaşıyorsunuz. Tüm akraba, dostlarla mesafe girdi aranıza. Sarılmaya hasret kaldınız. Peki, size neyi öğretti bu virüs? Ellerini en az 20 sn yıkamayı, hijyene dikkat etmeyi. Evet, hafızamıza kazıdı. Ama aradığım cevap bu değil. Peki, size neyi öğretti bu virüs? Hayata ilişkin bakış açımız hırslarımız, inatlarımız Öfkemiz, küskünlüklerimiz, kırgınlıklarımız…

Sitemime gelince, eski günlerimize, hani maskesizce o Beykoz ‘umuzun  yosun ve orman kokusuyla karışık havasını içimize çekeceğimiz sabahlara, evlerimizde keyifli bayramlara, her şeyden öte sevdiklerimize özgürce sarılabileceğimiz günlere ulaşmak için en büyük fedakarlıklarımızdan sokağa çıkma yasağı gün ve  saatlerinde, hazır kimse yok,tenha tenha bir çıkıp hava alalım, bunun paravanı olarak ta evinin yakınındaki marketi es geçerek fırın veya market alışverişini bahane eden hemşerilerim umarım emniyet güçlerinin makbuza ceza yazmasına gerek kalmadan özel defterinize insanlara saygı duyarım diye not alabileceğiniz farkında lığa sahip olursunuz .

‘’Ne zor günlerdi 2020’’ diye  bahsedebileceğimiz 2021 yılının tüm dünyaya ve ülkemize huzur ,sağlık ve bolluk içinde yaşanması duasıyla…