Boğaz dokuz boğumdur, karşınızdaki insana söz söyleyeceğiniz zaman biraz düşünün derler, çünkü istemediğiniz bir şeyi söylerseniz bir kere dudaktan çıktıktan sonra geri dönüşü yoktur. Bazen sözlerimizin nereye gidebileceğini ölçüp tartmak, karşı tarafta yaratacağı etkiyi düşünmek gerekir.

Koparılan bir çiçeği tekrar dalıyla birleştirerek yaşamasını bekleyemeyeceğimiz, kırılan bir vazoyu ilk yapıldığı biçiminde yapıştıramayacağımız gibi bir insan yüreğini de kırdıktan(incittikten)sonra o insanın bize karşı eski şekliyle olmasını bekleyemeyiz.

O halde sözlerin, kurulan cümlelerin bir büyüsü olmalıymış, sözün değeri çok önemliymiş.

Ses diye değer verdiklerimiz de geri dönüşü olmayan titreşimler var. Düşünerek biraz susmak, düşündüklerini söylemektense yapabilmek en kıymetlisidir.

Yani söylemek isteyip de sonrasında duyduğunda hoşuna gitmeyecek, ben ne yaptım dedirtecek titreşimlerden uzak durmalı ve DÜŞÜNMELİ insan.

Şimdi seslerin ve sözlerin neler yaptığını okuyalım, dinlediğim bir küçük hikayeyi hep birlikte okuyalım bakalım ağzımızdan çıkan dudaklarımızdan dökülen sözler neler yapabiliyormuş,

Solomon adalarında yaşayan yerlilerin ilginç bir ağaç kesme yöntemi olduğunu biliyor muydunuz?

Elektronik testere gibi teknolojik nimetlerden mahrum yerliler, baltayla kesemeyecekleri kadar kalın bir ağacı üfleyerek deviriyorlarmış… Evet, yanlış duymadınız, üf-le-ye-rek. Baltayla deviremeyeceklerini düşündükleri ağacın karşısına hep birlikte dizilip bir ağızdan ağaca kötü sözler fısıldıyorlarmış.

Bunu yaparken her bir ağacın içinde bir ruh taşıdığına inanıyorlarmış. Kötü fısıltıların bu ruhu küstürüp ağacı terk etmesini bekliyorlarmış.

Ve haklı da çıkıyorlarmış. Bir süre sonra ağaç kurumaya yüz tutuyor, ardından da devriliyormuş…

Solomon adası yerlilerinin ağacın içinde olduğunu varsaydıkları ruhun insanlarda da olduğuna bir inansak… ve onları baltadan daha çok kötü sözlerin devireceğini bilsek hayat daha güzel olmaz mıydı? Söz yüreğimizden gelmeli, baltadan daha yaralayıcı olmamalı…

Sözler kalbin aynasıdır, söz ağızdan bir kez çıkar ya mutlu eder ya da birçok dağ devirir. İnsan insanın sözüne muhtaç olmuştur her devirde. Büyük Halk Ozanı Yunus Emre'nin iki dizesi kulaklarımızda olmalı diye düşünüyorum:

Kaygıyı söz alır götürür,

Sevgiyi söz alır getirir.

Hayata Gülümsemeyi unutmayın!