Bir aile olmak hiç kolay bir iş değildir. Emek, sevgi, özveri gerektirir. Yaşam tarzı olarak bu güzel duyguları benimsemiş olmak ve birlikte tüm güzellikleri, acıları, zorlukları paylaşmak bir aileyi ayakta tutmayı sağlar.

İşte biz bu duyguları TEGV ‘de yaşıyor ve yaşatıyoruz, 17- 18 yıl önce yolumuzun kesiştiği Elif 8-9 yaşlarında bir çocuktu şimdi bir iş kadını TEGV’de geçirdiği dönemlerini kaleme aldı ve bende büyük bir gurur ile paylaşıyorum.

CANIM TEGV

Bir çocuğun gözünde hayat çoğu zaman tozpembedir. Uçurtma peşinde koşmak, güle oynaya dans etmek, doyasıya kahkaha atmak tarifsiz bir mutluluktur onun için. Şefkat ve saflık büyütür onu. 

Hele ki etrafında onu donanımlı kılmaya gayret eden, sevgisini üzerinden eksik etmeyen koca bir ailesi varsa.

Peki, nedir bu koca bir aile kavramı? 

Bugün ki beni oluşturan en değerli yapı taşı? 

Cevabı bir çırpıda söylenebilecek kadar kısa, Fakat minik kalbimi yeşerten ve içinde kocaman sevgisi ile yer eden derin bir anlam yüklü. 

Benim için dört harf den her zaman hep daha fazlası; tabii ki TEGV.. 

Tüm bu oluşumların içinde dolu dolu çok güzel bir çocukluk geçirmemin en büyük mimari

8 yaşındayken tanıştım onunla. Ürkek, içine kapanık sessiz bir çocuktum henüz kendimi keşfetmeye başlamamışken. 

Bir şeyler öğrenmek, kendimi ifade etmek ve yeni arkadaşlıklar kurmak için çabalıyordum. Fakat bu benim için çok da kolay olmuyordu. Ailem ile birlikle bu durumumu fark eden kalbi sonsuz sevgi dolu Makbule Ablam ve her biri birbirinden değerli gönüllü abla ve abilerim vardı. Bazen kendi sesimi bile duyamıyordum. Bildiğim yüzde yüz emin olduğum bir sorunun cevabını dahi söyleyemiyordum. TEGV ile tanıştıktan kısa bir süre sonra bambaşka bir çocuğa dönüşmeye başladım. Artık yeni arkadaşlıklar kuruyor, çeşitli etkinlik sınıflarına girerek yetkinliklerimi tanıyordum. Bana öğretilen, yoluma ışık tutan bilgileri benden sonra gelecek olan miniklere aktarmak için daha o yaslarda heyecan doluyordum. 

Heyecanım, TEGV e olan sevgim ve ilgim her geçen gün artarak çoğalıyordu. Artık ikinci ailem hatta ikinci evim olmuştu TEGV.

Her köşesinde anısı saklı olan, duvarlarına sinmiş kahkahaya sesleri ile mutlu oluyordum. Şimdi büyüdüm ve 28. Yaşımı bitirmek üzereyim. Arkama dönüp baktığımda kocaman bir iyi ki diyorum beni ben yapan üzerimde emeği olan herkese sonsuz minnettarım, en büyük teşekkür ve şükranım ise şüphesiz Makbule ablama eğer sen bizi bu kadar içten sevmeseydin, her birimize bu kadar TEGV i sevdirmeseydin yollarımız artarak büyüyen bu ailenin her bir ferdi ile nasıl kesişirdi?

İçi sevgi dolu o temiz kalplerin her biri ve onlar ile gelen tüm öğretiler hayatımın en büyük şansı.

8 yaşımda başladığım bu güzel yolculuğun 8 yılını gönüllü abla olarak geçirdim. Bana aktarılan, öğretilen her ne varsa hepsini ve fazlasını o minik kalplerde yeşertmeye devam edeceğim. 

Eminim ki; sevgi ile büyüyen donanımlı her bir çocuğun üzerinde TEGV ışığı daima yanacak.

Sevgiler,

Elif Yazıcı