Bir aile olmak hiç kolay bir iş değildir. Emek, sevgi, özveri gerektirir.
Yaşam tarzı olarak bu güzel duyguları benimsemiş olmak ve birlikte tüm
güzellikleri, acıları, zorlukları paylaşmak bir aileyi ayakta tutmayı sağlar.
İşte biz bu duyguları TEGV ‘de yaşıyor ve yaşatıyoruz, 17- 18 yıl
önce yolumuzun kesiştiği Elif 8-9 yaşlarında bir çocuktu şimdi bir iş kadını
TEGV’de geçirdiği dönemlerini kaleme aldı ve bende büyük bir gurur ile
paylaşıyorum.
CANIM TEGV
Bir çocuğun gözünde hayat çoğu
zaman tozpembedir. Uçurtma peşinde koşmak, güle oynaya dans etmek, doyasıya
kahkaha atmak tarifsiz bir mutluluktur onun için. Şefkat ve saflık büyütür
onu.
Hele ki etrafında onu donanımlı
kılmaya gayret eden, sevgisini üzerinden eksik etmeyen koca bir ailesi varsa.
Peki, nedir bu koca bir aile
kavramı?
Bugün ki beni oluşturan en
değerli yapı taşı?
Cevabı bir çırpıda
söylenebilecek kadar kısa, Fakat minik kalbimi yeşerten ve içinde kocaman
sevgisi ile yer eden derin bir anlam yüklü.
Benim için dört harf den her
zaman hep daha fazlası; tabii ki TEGV..
Tüm bu oluşumların içinde dolu
dolu çok güzel bir çocukluk geçirmemin en büyük mimari
8 yaşındayken tanıştım onunla.
Ürkek, içine kapanık sessiz bir çocuktum henüz kendimi keşfetmeye başlamamışken.
Bir şeyler öğrenmek, kendimi
ifade etmek ve yeni arkadaşlıklar kurmak için çabalıyordum. Fakat bu benim için
çok da kolay olmuyordu. Ailem ile birlikle bu durumumu fark eden kalbi sonsuz
sevgi dolu Makbule Ablam ve her biri birbirinden değerli gönüllü abla ve
abilerim vardı. Bazen kendi sesimi bile duyamıyordum. Bildiğim yüzde yüz emin
olduğum bir sorunun cevabını dahi söyleyemiyordum. TEGV ile tanıştıktan kısa
bir süre sonra bambaşka bir çocuğa dönüşmeye başladım. Artık yeni arkadaşlıklar
kuruyor, çeşitli etkinlik sınıflarına girerek yetkinliklerimi tanıyordum. Bana
öğretilen, yoluma ışık tutan bilgileri benden sonra gelecek olan miniklere
aktarmak için daha o yaslarda heyecan doluyordum.
Heyecanım, TEGV e olan sevgim
ve ilgim her geçen gün artarak çoğalıyordu. Artık ikinci ailem hatta ikinci
evim olmuştu TEGV.
Her köşesinde anısı saklı olan,
duvarlarına sinmiş kahkahaya sesleri ile mutlu oluyordum. Şimdi büyüdüm ve 28.
Yaşımı bitirmek üzereyim. Arkama dönüp baktığımda kocaman bir iyi ki diyorum beni
ben yapan üzerimde emeği olan herkese sonsuz minnettarım, en büyük teşekkür ve
şükranım ise şüphesiz Makbule ablama eğer sen bizi bu kadar içten sevmeseydin,
her birimize bu kadar TEGV i sevdirmeseydin yollarımız artarak büyüyen bu
ailenin her bir ferdi ile nasıl kesişirdi?
İçi sevgi dolu o temiz
kalplerin her biri ve onlar ile gelen tüm öğretiler hayatımın en büyük
şansı.
8 yaşımda başladığım bu güzel
yolculuğun 8 yılını gönüllü abla olarak geçirdim. Bana aktarılan, öğretilen her
ne varsa hepsini ve fazlasını o minik kalplerde yeşertmeye devam
edeceğim.
Eminim ki; sevgi ile büyüyen
donanımlı her bir çocuğun üzerinde TEGV ışığı daima yanacak.
Sevgiler,
Elif Yazıcı
