İnsan ömründe biriktirdikleriyle yaşar ve hayatına anlam
katar bir dost, arkadaş, iyilik, sorumluluk, sevgi yumağı, anılar, size
verilmiş değer verdiğiniz bir eşya ve bunun gibi biriktirdiğiniz her şey,
Gençlikte zaman akar gider değerlerin farkına varamadan ama
gün gelir anılar bıraktığınız tozlu raflardan tekrar önünüzde ki masa da yerini
alır.
İlkokul arkadaşım Leyla okul hayatı boyunca başarılı ve
dostluklara arkadaşlıklara önem veren bir kızdı hayallerinin peşinden gitti ve
bugün başarılı bir avukat.
Kaleme aldığı bir anısı;
Guguk Kuşunun Hatırlattıkları,
Biz maviyi denizde, yeşili kendimizde sevmişiz. Hatıraları
kalbimizde hapsedip, beynimize işlemişiz
Guguk kuşunun hatırlattıkları; Sabah guguk kuşunun ötüşü ile
uyandım Sakarya’da,
Şaşırdım ve birden zaman tünelinin derinliklerine doğru
çekildiğimi hissettim. Avluya açılan iç içice odalardan, yola bakan, ahşap
tavanlı bir odada gözümü guguk kuşunun sesiyle açıyordum.
Guguk guguk..
Derinden gelen ve İstanbul da duymadığım bu sesle uyanınca Ereğli’de dayımın
evinde olduğumu anımsıyor, keyifleniyordum.
Tavanın tahtalarının beyaz boyası sıyrılmış yerlerindeki
çatlakları seyredip, unutmamak için gözümle beynime nakşederken aldığım keyfi
duyumsadım.
Yakındaki fırından gelen sıcak sıcak ekmek kokusu ve ağ
atmaktan dönen balıkçıların telaşlı; sakin ayak sesleri ile mis gibi bir yaz
tatili sabahını... Avludaki kahvaltımızı ve denize koşuşumuzu, günde bir kere
izinle gidebildiğimiz, öğle yemeği için eve döndüğümüz zaman, avluda mayolarımızla
hortum tutarak yıkandığımız ve bir zamanlar atlarının bağlı olduğu, kerpiçten,
toprak zeminli bir bölümünde tuvaletin bulunduğu depo gibi de kullanılan
müştemilatta giyindiğimizi, parka koştuğumuzu, evin karşısındaki park tarihî
taşların sergilendiği, bir bekçinin düdük çalarak bizi devamlı uyardığı
yeşillikler içinde kocaman bir yerdi. Duvara çıkar, akasya ağacının
yapraklarını toplardık. Yaprağı, ortasından gecen damarını zedelemeden ikiye
ayırdığımızda her bir parçasını tükürükleyerek gözümüzün üzerine yapıştırırdık.
Yeşil gözlü, yeşil boyalı bakardık denizin mavisine doğru. Özlemişim.
Leyla Soysal anılar için teşekkür ederim.
İçimizde ki çocuğu kaybetmemek özlenen değerleri
yaşatmamız dileğiyle
Dostluklar baki kalsın.
Hayata gülümsemeyi unutmayalım...