Dünyayı Sevgi ile yapılan gönüllü işler güzelleştirir,

Eğitim, çevre, yaşlılar, hayvanlar için siz hangisinde gönüllü olmak isterseniz taşın altına elinizi koyun ve bir yerden yaşadığınız yere kattı sağlayın akşam yastığa başınızı koyduğunuzda bugün güzel işler yapmanın mutluluğunu huzurunu yaşayın.

Herkes bir kişinin elinden tutsa dünya güzelliklerle dolar. Bu ay köşemde bir gönüllümüzün sivil toplum kuruluşlarında gönüllülüğü atlatan duygusunu sizin ile paylaşmak istiyorum.

TEGV BEYKOZ GÖNÜLLÜSÜ OLMAK

Hayatın büyülü başlangıcıyla insan serüveni de yol almaya başlıyor. İçine doğduğumuz aile, toplum; edindiğimiz eğitim ve öğrenim, birikimlerimiz, kurduğumuz dostluklar serüvenimizi şekillendiriyor. Dünyaya merhaba diyen her bireyin bir serüveni vardır, çevrede fark edilen, bilinen, yorumlanan bir serüven. Bir de iç serüvenimiz yok mu acaba? Elbette var. Ancak bunca insan arasında iç serüvenini, iç yolculuğunu kaçı fark edebiliyordur? Bilemem.

Bu yazıya başlarken kalemi elime aldığımda düşündüğüm ilk sözcük şu oldu: TEGV Beykoz Gönüllüsü olmak sana, iç serüvenine ne kazandırdı? TEGV Beykoz Eğitim Birimi’ndeki on sekiz yıllık gönüllüğümün bendeki yansımaları nelerdir?

Göztepe’de oturuyorduk. Kadıköy’den kalkan 15-F no.lu otobüs Boğaz yoluyla beni Beykoz’a getiriyordu. Boğaz’ı izlemek için cam kenarına otururdum. Kitabımı açardım. Uzun çalışma hayatımdan sonra haftada bir gün Boğaz sahili boyunca gittiğim bir buçuk saat bana aitti. Kendimle bütünleştiğim anları içerirdi. Otuz yıllık iş hayatım, öğretmenliğim, ailem, çocuklarım, olmazsa olmazım edebiyat tüm hayatımı şekillendirmişti sanıyordum. Büyük bir sorumlulukla görevlerimi yerine getirmiştim. Ancak, kendi özüm için ne yapabilmiştim? Pek bir şey yoktu elimde. Beni Beykoz’a götüren Boğaz yolunda biraz okuyor, biraz denizi seyrediyor, biraz da içimle bütünleşiyordum. TEGV çocuklarıma gidiş yolu beni iç yoluma da götürüyordu. Beni ben yapan birikimlerimi, aydınlanan duygularımı, sevgilerimi, özverilerimi, kırgınlıklarımı, bağışlamalarımı, kabullenmelerimi yeniden yeniden düşünüyordum. Hepsinin üstünde yükselen bir değerin hayatımı anlamlandırmasını diliyordum. Gönüllüğümün üstünden bir iki yıl geçtikten sonra hayatımı anlamlandıran olgunun gönüllülüğüm olduğu gerçeğiyle kucaklaştım. Bu harika anlama sıkı sıkı sarılmaya başladım.

Gönüllü çalışmamın İstanbul’dan Karamürsel’e taşınmamızdan sonra da sürmesi çevremde hayretle karşılandı. Karamürsel’den Beykoz’a ne için gelinir haftada bir gün hiç sektirmeden? Gelinir, hayretle karşılayanlar bir örnek olduğum gerçeğini fark edemiyorlardı sanırım. Haftada bir günümü vererek bu yolu gidip dönmenin benim iç dünyamdaki doyumun, gelişmenin, ruhuma yansıttığı özgüvenin farkında olanlar da vardı kuşkusuz.

TEGV Beykoz Eğitim Birimi’nde gönüllü olduysanız sağlığınız elverdiği sürece kopamazsınız oradan. Orada karşılaştığınız coşkulu yaşam sevinci, sevginin gösterilişi, hayatın her durumunun, ayırım yapmadan her çocuğun, her yetişkinin kabullenilişi, sizi kucaklayan dostluk ve duygu birikimlerinin paylaşılışı serüveninizi o denli anlamlı kılar ki dünyanın en güzel şiirlerini yakalarsınız ve hep birlikte o şiirleri okursunuz. Şiirlerimiz ülkemizin çocuklarından yanadır, çocukların dürüst, bilgili, keyifli bireyler olarak topluma katılmalarından yanadır. Onların farkında olan, farkındalık yaratan, toplumu aşan kişiler olmalarından yanadır. Mutluluğun mutlu etmekten geçtiğini, vermenin gücünün almaktan daha erdemli olduğunu göstermekten yanadır. Bütün bunlar sizin gönüllü olmanızdaki amacınızla örtüşmüştür. TEGV’de hayatın sorumluluk almak kadar bir şenlik olduğunun çocuklara sunuluşuna, yüreklerine öğrenirken neşenin de işlenişine katılırsınız. Çocuklar için iyi olana akışı gerçekleştiren bir ekibin parçası olursunuz.

Hiç kuşkusuz bu ekibi yönlendiren, yeni geleni bütüne katan, ekip ruhunu tanıtan bir önderi vardır. Sevgili yöneticimiz Makbule İnaç önderliğinde on sekiz yıldır bu ekibin parçası olmak; gönül zenginliğim, olağanüstü sevincim, sonsuz sevgi kaynağım olmuştur. Başlangıçta ülkem çocuklarına birikimlerimi sunmak isteklerim, Türkçeyi doğru öğretmek amacım için TEGV bir aracıydı. Zaman için-de uzun gidiş dönüş yolu ve TEGV Beykoz’da kucaklandığım hayatın güzellikleri, gerçekleri beni büyüttü, daha olumlu insan yaptı. Aslında araç olan bendim. İyi ki on sekiz yıl boyunca araç olmama fırsat verildi.

Gülçin Altay Özen