Sosyal medyada yansıttığımız ruh halimiz ile gerçek hayattaki ruh halimiz

Bir önceki yazımda belirttiğim gibi bayram ziyaretleri yoğunluğu artık olmadığından tatil aralığında dinlenirken biraz da analiz yapmak istedim. Bu nedenle sosyal medya paylaşımlarına biraz daha derinden baktım. Geçtiğimiz senelerde benzer konuya köşemizde yer vermiş olsak ta durumu ciddiyeti konuyu bu ayda köşemize taşıdı.

Sosyal medya da iş, etkinlik vs. konular dışında sürekli paylaşım yapılan profiller ne kadar gerçek ruh halimizi yansıtıyor. Sürekli çok mutluyum mesajı vermekteki amaç nedir? Veya bu durumda kazanç hanemize işlenen nedir? Hangi duygumuzu besliyoruz bu şekilde?

Tehlike çanları! Psikiyatristler uyarıyor hem ülkemizde hem de dünyada…

Peki ne oluyor sanal platformda?

Öncelikle belirtelim sosyal medya bağımlılığı, günümüzde milyonları etkileyen bir hastalık/rahatsızlık. Bastırılmış, ötelenmiş beğenilme, kabul görme duygusunun dışa vurumu olarak ifade edilebiliyor. Profil, durum, story gibi paylaşım şekillerinde verilen pozlar genellikle kendine aşık bir ifade ile ortaya koyuluyor ki dikkatle bakıldığında jest ve mimikler en büyük ipucumuz oluyor. Bu bastırılmış duyguların açığa çıkışı narsizme hızla göz kırpıyor.

Mutluluk duygusu kişinin özde yaşayabileceği bir duygu. Sağlıklı bir mutlu olma hali sosyal onay arayışından bağımsızdır. Eşinizle, ailenizle bir yolculuk.  Keyiflisiniz… Radyoda sevdiğiniz bir müzik. Burada almanız gereken duygu size ait iken paylaşıma ihtiyaç duymak(ara sıra olanlar hariç) mutluluk olduğunuz ortamdan sıyrılıp yayınladığınız görsele ait beğeni ve yorumlara odaklanmak, iki taraf içinde, sürekli paylaşım yapanlar ve sürekli takipçi kimliğini takınan grup içinde ciddi sorunları beraberinde getiriyor.

Sosyal paylaşım sitelerinde yansıttıkları tabloları ile reel yaşam koşullarının bir olmaması kişileri kimlik, duygu durum karmaşasına iterken (örneğin paylaşımları yoğun olan bir birey günlük hayatta sohbetlerde veya seanslarda çok yoğun travmalarla karşımıza çıkabiliyor) paylaşım sitelerinde takipçi tarafında yoğunlaşan bireylerde ise kendini yetersiz hissetme, genel bir mutsuzluk hali, sadece sana alemde yaşamaya yönelim asosyal yaşam riskleri olarak karşımıza çıkıyor.

Ne yapabiliriz?

Sanal hayatla ilgili bağımlılığın ciddi bir tehdit olduğunu asla atlamayalım. Kesinlikle üstesinden gelinmesi gerek bir durum olduğunun farkına varalım. Bu nedenle bu durumu öncelikle kabul etmemiz şart. Ve tabi ki değişimi istemekte. Konu hakkında mümkün ise bir uzman desteği önemli. Eğer uzman desteği alınamıyorsa kendimize ufak ufak sınırlamalar getirebilir kademeli olarak sosyal medyada yer alma süremizi ve paylaşım sayımızı azaltabilir, paylaşım konularımızı narsistik(sürekli kendini, farklı jest mimiklerle ) bir şekilden çıkararak sosyal konulara doğru bir çekebiliriz.